Begin van dit jaar vertelde Youri over hoe zijn passie voor fitness en kickboksen is ontstaan. Het is inmiddels een maand geleden dat hij zijn eerste kickboks wedstrijd heeft gevochten.
Je raadt de uitslag al. De eerste overwinning van Youri is een feit!
Maar hoe zat het eigenlijk met de voorbereiding? En hoe was het op de dag zelf? Speelden de zenuwen nog een rol?
Lees het verhaal van Youri hieronder, waarin hij deze vragen allemaal beantwoord.
Eerste kickboks wedstrijd
“Het begon allemaal een paar maanden terug.
Op een maandagavond, hadden we zoals gewoonlijk een trainingssessie bij de Tabonon. Na de training werd ik door mijn trainster gevraagd of ik interesse had voor kickboks wedstrijden.
Best bizar eigenlijk. Ik trainde nog maar sinds kort en had dit niet zo snel verwacht.
Maar mijn trainster dacht daar anders over. Zij vondt mijn ontwikkelingen enorm goed en snel gaan. In haar ogen was ik al goed genoeg om mijn eerste kickboks wedstrijd te vechten.
Het ging om de Matsuri event die op 1 juli bij Tabonon in Zwolle plaats vond. Deze event was bedoeld om te ervaren hoe het is om een kickboks wedstrijd te vechten.
Ik zag het als een uitdaging van mijn kickboks carriere. Zonder enige twijfel heb ik me dus voor deze event aangemeld.
De komende maand tot aan de wedstrijd heb ik 5x per week getraind. Niet alleen kickboks, maar ook kracht- en cardiotraining.
Mijn tegenstander werd er 2 dagen voor de wedstrijd bekend gemaakt. Maar dat was voor mij niet belangrijk. Ik wou me 100% focussen op de wedstrijd zelf en niet op mijn tegenstander.
Dus ik wist eigenlijk tot op de dag van de wedstrijd niet met wie ik de ring zou moeten delen.
De wedstrijddag
Het was 1 juli. De dag van mijn eerste kickboks wedstrijd.
Mijn wedstrijd begon om 16:15. Toch reed ik samen met een vriend van mij s’ ochtends al weg richting Zwolle.
Ik wou vroeg bij de event zijn, om alvast naar andere wedstrijden te kijken. Hoe gek het ook klinkt, ik had totaal geen last van de zenuwen.
Nog niet.
Rond 12:00 werd ik bij Tabonon in Zwolle afgezet. De event was al begonnen. Er was veel publiek aanwezig en de sfeer was goed.
Ik heb met mijn trainster, en jongens uit Raalte die ook een wedstrijd hadden gezellig gebabbeld. Daarna heb ik een paar wedstrijden gekeken en langzaam mezelf voor gaan bereiden op mijn eigen gevecht.
Uur voor de wedstrijd had ik ineens last van de zenuwen. Geen idee waardoor het kwam. Misschien omdat ik te lang van te voren aanwezig was? Of kwam het door het aanwezig publiek?
Ik had werkelijk waar geen idee.
Het uur was voorbij en het was inmiddels bijna 16:15. Ik moest de ring in.
Daar stond ik dan. Voor het eerst in de ring met een tegenstander voor me.
Ik was niet langer zenuwachtig, maar klaar om te vechten!
De bel ging en de wedstrijd begon.
Mijn tegenstander had de lengte in zijn voordeel. Hierdoor hield ik de afstand tussen ons kort, zodat hij hiervan niet kon profiteren.
Tijdens het gevecht, was ik zo gefocust dat ik niks meekreeg wat er om me heen gebeurde. Zelfs mijn eigen coach kon ik niet horen die blijkbaar instructies probeerde te geven.
Er waren 3 rondes van 2 minuten.
Ik vond dat ik op één moment na, geen enkel moment in de problemen ben gekomen.
Ik had het gevecht onder controle.
De uitslag
Het gevecht was voorbij en we moesten wachten op de uitslag van de jury.
De uitslag werd bekend gemaakt en mijn hand werd omhoog getild door de scheidsrechter!
Een onbeschrijfelijke gevoel.
Direct na de uitslag bedankte ik mijn trainster.
Samen hebben wij voor deze mooie overwinning gezorgd!
Nadat de event voorbij was, heb ik nog met vrienden en trainster een beetje gepraat. Rond 17:30 werd ik opgehaald en ging ik terug naar huis.
Dit was een zeer mooie een waardevolle ervaring voor mij. Het is inmiddels zomervakantie en de sportschool is nog één week gesloten.
Ik kan niet wachten totdat ik weer kan trainen en dit jaar nog mijn tweede wedstrijd te gaan vechten!”
